Posts

Gevonden, maar niets te zien!

Afbeelding
  Gevonden, maar niets te zien  `` Zoekt en gij zult vinden``, En zo kwam het ,dat ik op zoek ging naar mezelf. Niet in spirituele zin — daar heb ik andere koffie voor nodig. Nee, gewoon even kijken hoe mijn blog Tussen klok en klepel erbij stond online. Dus ik typte het in. Vol verwachting. En daar was-ie… ergens. Op pagina zeven. In de krochten van het internet, tussen een link naar een vergeten forum en een recept voor Limburgse vlaai. Ik klikte. Mijn blog verscheen. Maar wat stond eronder in de zoekresultaten? “Hier is niets te zien.” Pardon? Niets te zien? Ik heb daar woorden neergezet, zinnen, hele referaten ! Ik heb daar mijn digitale ziel geparkeerd. En Google zegt: “meh.” Niks te zien.... Zoekmachines: De moderne poortwachters Het voelt alsof je een winkel opent in een drukke straat, maar een a 4 tje op de deur zegt “gesloten wegens gebrek aan relevantie.” Facebook en LinkedIn doen het beter. Daar voeg je handmatig toe, daar ben je zichtbaar omdat je zelf de spo...

Agenten in je browser

Afbeelding
  Agenten in je browser en AI op standje overname" Zat ik laatst gewoon wat te rommelen op LinkedIn — ja, dat platform waar je nooit weet of je nou moet netwerken of gewoon scrollen — zie ik ineens een aankondiging voorbij komen: “ChatGPT agent is er! Nu met eigen computer, browser, en actieknoppen!” Nou, ik zat meteen rechtop. Niet van enthousiasme, maar meer van: wat bedoelen ze nou weer precies? Blijkbaar krijgt ChatGPT een soort digitale assistent die zelf websites kan bezoeken, dingen voor je kan regelen, en met een paar klikken je hele online leven kan overnemen. Klinkt handig… als je dat wilt . Maar wat als je dat juist niet wilt?  Ik ben zelf lekker honkvast. Zit gewoon op Copilot, en dat bevalt me prima. Geen fratsen, geen overnamegedrag, gewoon een AI die meedenkt, helpt, en af en toe een geinige opmerking maakt. En vooral: eentje die niet ineens m’n browser opent en begint te shoppen alsof-ie m’n creditcard heeft gevonden. Want laten we eerlijk zijn: AI mag da...

Reality-tv breekt mensen, en wij kijken toe

Afbeelding
Reality-tv en dating shows is niet meer wat het ooit was. Waar het begon als een inkijkje in menselijke relaties, is het nu verworden tot een podium voor publieke afrekening. Deelnemers worden niet alleen beoordeeld door een reflectiepanel — wat op zich nog verdedigbaar is — maar vooral door een publiek dat zich gedraagt alsof het moreel eigenaar is van hun levensverhaal. En dat is een gevaarlijke ontwikkeling. Wat mij het meest stoort, is de manier waarop deelnemers worden aangemoedigd om persoonlijke socialmedia-accounts aan te maken. Dat lijkt een vrije keuze, maar is in werkelijkheid een vooropgezet doel van de makers. Het vergroot de zichtbaarheid, ja — maar ook de kwetsbaarheid. In plaats van bescherming krijgen deelnemers een stortvloed aan meningen, memes en oordelen over zich heen. En die zijn zelden mild. De samenleving kijkt toe, lacht, oordeelt — maar vraagt zich zelden af wat dit met mensen doet. Alsof deelnemers geen echte mensen zijn, maar personages in een fictief scrip...